Üç kıtadan çekilmiş olmak, bana ar geliyor,
Anadolu, bir de Trakya bana dar geliyor,
Nerde Alp Arslan’ım, Yavuz’um, Attila’m, Oğuz’um,
Böyle sefil durup yaşamak, bana zor geliyor…

“Bu canım feda, göğsüm ön saflarda sur” diyen yok,
Etrafta, sınırda, havlayanlara “dur” diyen yok,
Kimi Balkan’da, Ortadoğu’da, kimi Kafkas’ta,
Soylu kurt pençenle enselerine “vur” diyen yok…

Hey kahpe, her türlü çorabı başıma ör benim,
Nasılsa kulaklarım duymaz, gözlerim kör benim,
Senin ettiğin şeytanlıklar, aslının gereği,
İçte, soysuzun ettiği yüreğimde kor benim…

Asil Türk’ümün kimseye peşkeşi yoktur benim,
Sayısız kahramanlıklara karnım toktur benim,
Çokça devletler, şanlı cihan hanlıkları kurdum,
Daha kuracak büyük hanlıklarım çoktur benim…

Bize her zaman yardımcı Yüce Zül-Celal’im var,
Ruhumda, elimde büyük, kutlu Üç Hilal’im var,
Biri Fizan, biri Budapeşte, biri Urumçi,
Her birini birisine dikecek emelim var…




’Nafiz Tançağlar’
10 Nisan 1997-Şehitkamil/Gaziantep