Dizelerinizi okur iken gözlerimden akan iki damla yaşı dindiremedim. Neden mi?

Oğlum 22 yaşında ve yaz ayında ikimiz kol kola parkta gezer iken " Anneciğim, biraz uzaklaş yanımdan, koluma da girme, seni gören benim sevgilim sanacak, sonra da kızlar bana bakmayacak" deyivermişti.

Bir an kendime baktım bir de ona. Evet o çok büyümüş ama ben hala büyümemiştim. Sonra yolun ortasında boynuma sarılıp" senin oğlun olmak dünyanın en güzel şeyi. İyi ki benim annemsin" diyordu. Yaptığı espiri benim gururumu okşamak içindi bunu o da bende biliyordum. Ama onun büyüdüğünü hala kabul edemiyordum. Sanırım içimde yaşattığım duygu bu idi.

Şimdi siz yeniden anımsattınız bana o günü. Ve benden çok uzaklarda olan oğlumu aradım sesini duydum ve size yorumumu yadım.

Çocuklarımız öyle çöabuk büyüyorlar ki, biz anne ve babalar onların büyüdüğünü görmekten onur duyar iken aynı zamanda yaşlanmanın vermiş olduğu burukluğu da yaşıyoruz galiba.

Olunuzun doğum günü kutlu olsun. Tüm çocuklarımıza gelecek sevgi, umut başarı, barış ve sağlıklı günler getirsin.

Çok özel yazılmış dizelerinizi paylaştığınız için teşekkür ederim.

Saygılar yüreğinize