Dün kulluk etmeye ahdeden sendin,
Bu gün bu sözünü unuttun gitti.
İpini şeytanın eline verdin,
İnsanın özünü unuttun gitti.

Varlık putun olmuş benliğin mabet,
Dilde Müslümansın amelin âdet,
Dünya sarhoş etmiş fikre ne hacet,
Kulluğun hazzını unuttun gitti.

Münevver görünen zavallı bedbaht,
Kalbin yosun tutmuş hem ide kat kat,
Her tarafın ateş yazık ki heyhat,
Cehennem közünü unuttun gitti.

İsyana bulanmış Hâmd ile şükür,
Ne iraden Hakça ne vicdanın hür,
Kulağında kurşun kalbinde mühür,
Birde can gözünü unuttun gitti.

Zahirde süslenmiş imanın dinin,
Niyetin şeytani görüntün şirin,
“Ben ehlisünnetim” diyor da dilin,
Muhammed izini unuttun gitti.

İnsanı Kurtaran Hakk’ın kendisi,
Lâkin fark etmedin pakı necisi,
Benlik aynasında gördün nefisi,
Hakikat yüzünü unuttun gitti.

Yaralı nelere takılıp kaldın,
Gülleri bırakıp taşa sarıldın,
Kendinde bulunan her telden çaldın,
Şu gönül sazını unuttun gitti.

30.03.1998……..Mustafa Yaralı