1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1026
Okunma
Kendini boşlukta hisseder insan
Sevgiye hasret kaldığı zamanlar
Ve ölümdür hep aklında ki
Kör bir pencere
Soğuk dört duvar
Bir yumak gibi sarıverir yalnızlık
Sabahı olmayan geceler
Uykuların haram olduğu
Yatağın buz kestiği zamanlar
İnsan
Hep gülen bir yüz
Bir sıcaklık arar teninde
Ve sonra
Bakıverir boş boş aynalara.
Anlar insan
Yalnızlık koyu bir karanlık
Yalnızlık ölüm
Yalnızlık çaresizlik
Ve gözlerden boşalıverir yaşlar
24.03.2007
Yalnızlık
Bir zaman sonra
Taşa benzetir insanı,
Seslenişleri hissetmez,
Hissetmez Dokunuşları
İnsan böyle vakitler
Sadece ölümden medet umar
Çünkü Sadece ölüm bozar yalnızlığı
Ertuğrul Bayam
Cevap Yaz