ıslak kayaların dibinden

çekmiş kıyıya kendini

yalnızlık kokmuş

yanan ateşin teri...

yanlışlık yokmuş

korkuya sağırlaşmış

kıpırtısız bakışları...

sarmış ağlarını

pervasız kadehlerin sarhoşluğu

su dolmuş postallarına

su dolmuş

yırtık beresinde

saklı türkülerine


aklında kalan

adını bile unuttuğu memleketinden

oynadığı düğünlerin davulları

tarlası uçurumlarda

hasat

dipsiz çöküşlerin sarsıntıları...


yok şimdi

denizinde döktüğü saçları

hayatında kalmamış hiçbir dava

elinden bırakmamış

dibini bulmuş güzel marmara

belki bir iki yudum var daha...

yok şimdi

belli ki kalmamış

kalmamış tek bir damla

ıslak kaya dibinde biten hayatına...

Faruk ÇELİKTEN
istanbul-2007

"hiç evi olmamıştı
zaten hayatında
öldüğünde de
kimsesizleri
komşu aldı
mezarına..."