.....alıntıdır.....


takvim yapraklarını yırtarken yokluğumu biriktiriyor musun?..ne tuhaf içimde babamdan arta kalan o son harçlığımla, yetim yanımı bir sevdayla doyuramadım anne.
Anne!...yıllarımı yokluğun koynunda biriktiriyor musun!bana mutluluk çiçeklerinden topluyor musun dağlarda anne,
Mutsuzum!..çünkü mutsuzluğum!.. yediveren sevdada bir kuru çınar anne ve kuruyup giden acıların nehrinde tuzlu akar bedenime o sol köşemde.
Anne !...kuş gibi yuvadan uçurdun beni bahtımın yollarına, yalnızlık bir kartal pençesiydi giderken arkamda görmedin,ve ben mutluluğun peyzajına varamadan düşürdüler bir avuç kanım için anne...
Yorgunum anne!...
Çünkü yorgunluğumun,
İhanet üstüne yazılı bir sebebi var, bin yaşanmışlıkta kalleşliğin anne,..geride bir toprak üstünde; birkaç kızıllık hatırına veremediğim ve koynumda sakladığım tüyü bitmemiş bir yetim sevdaydı sana sakladığım anne....
Duyuyor musun beni anne!...
Kuytuluklarda susarken sağır sessizlik üstüme,geride kalan bedenimi rüzgar seviyor senin yerine,artık ellerinden öptüğüm dudağımı göremiyorum anne,yavaş yavaş tüm bedenimde kopmalar oluyor, bir bir siliniyor varlığın orada mısın korkuyorum anne...
Yüreğini demir etmiş bana hayalin,üşütüyor,.. yokluğun vuruyor çivi gibi alnımdan yüreğime anne,ve uzaklardan gelen bir sessiz türkü hatırına ;çağırsam gelir misin! titriyorum vurulduğum yerde!. üşütme sar beni kefen niyetine anne...



saygımla