İnanmadın Rahmana, taptın şeytana.
Haram helal demedin, koydun sofrana.
Ziyan ettin inan ki, fani dünyana.
Ne olacak sonunu, hiç düşündün mü.

Taptın paraya pula, girdin saraya.
Malın mülkün çoğaldı, girdin havaya.
Makam mevki itibar, keyif almaya.
Ölümünde sorgunu, hiç düşündün mü.

Nefsindeki şeytanlar, emretti sana.
İnanamadın kadere, ve de Rahmana.
Hükmederim zannettin, her an insana.
Kabirinde kendini, hiç düşündün mü.

Saltanatım sürecek, deyip coşardın.
Türlü türlü günahla, gezip yaşadın.
Hak hukuk dinlemezdin, asıp keserdin.
Bunların bedelini, hiç düşündün mü.

Zulm edip haksızlıkla, sürdün sefanı.
Keramet sende gibi, attın havanı.
Dost ettin kendine, hain şeytanı.
Şeytanların fendini, hiç düşündün mü.

Bu dünyanın sonu, bir gün gelecek.
İnanmayan zalimler, hesap verecek.
İnançlı olanlardır, orda gülecek.
Ne olacak halini, hiç düşündün mü.

Güçlüyüm sanarsın, nafile dostum.
Seni üzmek değil ki, şiirde kastım.
Doğruları söylerim, gerçeği yazdım.
Günahtan arınmayı, hiç düşündün mü.

Musallaya konulan, meyhitler var ya.
Onlarda doyamadı, fani dünyaya.
Kurtulursan kibrinden, sığın mevlaya.
Gururdan kurtulmayı, hiç düşündün mü.

Zaman varken şimdiden al tedbirini.
Asiliği bırakıp, yen kibirini.
Ne olacak bu halin, düşün kendini.
Kabirde yalvarmayı, hiç düşündün mü.

Saplardan samanları, ayırmalısın.
Ateşin dumanından korunmalısın.
İsyankar ruhundan, arınmalısın.
Cehennemde yanmayı, hiç düşündün mü.

Türkmendağlı sonunu, söylesin sana.
Son verecek yaratan, saltanatına.
Hiç kimse inanmaz ki, yalanlarına.
Allah’tan af olmayı, hiç düşündün mü.

HİLMİ CAN.
ŞUBAT.2009.
(2246)