Hükmü devran olan tek mevsim hazan,
Bahar belli değil, kış belli değil.
Bozuldu sonunda ağız tatları,
Zehir belli değil, aş belli değil.

Âma kılavuzdur tek gözü köre,
İnsana itibar paraya göre,
Küçük söz dinlemez; bozuldu töre,
Ayak belli değil, baş belli değil

Gündüzü unuttuk, günler hep gece
Ümit çiçekleri soldu iyice
Gerçekler gaflette kayboldu bence
Hayal belli değil, düş belli değil.

Muhabbet tükenmiş, dostluklar bitmiş,
Hiç hayra alamet değil bu gidiş
Kafa, göz kan revan; didiş ha didiş,
Yumruk belli değil, taş belli değil

İtibar edilmez mert oğlu merde,
Bütün dalkavuklar hep yükseklerde,
Sürüngenler uçar, uçucu yerde,
Yılan belli değil, kuş belli değil.

Niyetler kararmış kömürden koyu
Dürüst olanların kurudu soyu
Yürüdüğümüz yol bir arpa boyu
Emek belli değil, iş belli değil.

Ruh güzelliğine olmaz itibar
Gökten nur yerine musibet yağar
Boyacı küpüne döndü suratlar
Kirpik belli değil, kaş belli değil.

(Kır Çiçeği/1998)