Sarhoş misali ayaz bir geceden kaçıp ta bir huşu ile daldığım adresi bilinmeyen sokaklarda kendi mi senle unuttum. Geri dönüp te almak istedim savrulan güllerin kokusuna inat unutulan bizi ama çoktan iltica etmişsin adı bilinmeyen şehirlerin kaldırımlarına …....benden beni alan bilinen ne varsa o sokakta seninle birlikte ve benle kayboldu ölümün çığlığıyla. Allah’ım koca bir kâbusun içinde nasıl bir hayalet olunur? Hayallerimin ılık rüzgârı yüzüme sert tokat gibi çarptı kendine gel diye. İrkildim…. İşte o an ne bir rüya nede bir seraptı yasadıklarım. VELHASIL bana benzeyen ışıkları sönmüş yorgun bir kaldırıma oturup gelemeyen seni, beni bekledim dudaklarında şiirle
Kimsesizlikte bir ben olmuşum
Sensizlikte hiç
Dermek varmış gülleri dikenli dikenli
Hasreti koklamak varmış
Senin adına senin için
Varmakmış yolundan gurbete
Anımsamadan her gelişinde
Bir gonca gül gibi açmakmış beklemeden
Bir dumanın gölgesinde
Bakışlarla senin resmini
Yapmak varmış hayale dalıp dalıp

çaylak*