Ufak ellerini tuttuğum günler
Yaşamayı, yaşamı öğreniyorduk beraber
Sen hep duygusaldın, olgunluğunda da
Korkarım bana çekmişsin güzelim
Senin bu zayıflığın bana benzediğin yanın
Yazıyla tanıştırıldığın okul yıllarında
Ruhuna şairlik bahşedilmiş
Bulaşıcı hastalık gibi senden bana kalmış
Ne güzel çaresi yok
Artık ufak ellerini tuttuğum okul yolları
Düşünceleri paylaştığımız zamanlara devşirdi
Öyle korkuttun ki beni
Öncüsü şiirlerinin
Mektup satırlarında kaldığını zannetmem, saflığımdandır
Mutluluk olmalıydı konusu düşlerinin
Bize sunulan sana içirilen mutluluk
Amacı olmalıydı yaşamda
Artık tek başınasın, kavganın ortasında
Yol haritan olmalı gerçeklik
Dik durmalı
Kuvvetli olmalısın hayatta
Yeni sevdalar çıkmalı yoluna
Siyahta var renklerde, sen beyazı seç
Önünde uzun yollar var gidilecek
Unutma küçüğüm
Beraber yürürüz, paylaşılacak her adımı…

baran… ( küçüğüme )