Osmanlı’ydı bir zaman tarihler yazan,
Dört bir yana kök salmış kükreyen aslan.

Asırlarca yaşadı, nesil geçti aradan,
Zayıfladı kuvvetçe, dediler; “Hasta Adam.”

Asiler çıktı, Osmanlı’ya başkaldıranlar,
Fitneyle parçaladı hâin düşmanlar.

Küçüldü topraklar savaşlarda bir yandan,
Atmak istediler Türk’ü Anadolu’dan.

Bir inançla gürledi, yüce Türk Milleti,
Önder seçti kendine Mustafa Kemal’i.

Millet birlik oldu, koştu düşman üstüne,
Nice canlar verildi, Maraş, Urfa Antep’te.

Cephelerde Mehmetçiğin “Allah” sedası,
Temizlendi düşmandan güney, doğu, batısı.

Ay ve yıldız dalgalandı akan kanlar üstüne,
Ve ölümsüz marşımız doğdu Mehmet Akif’le.

Büyük harpler yaşadı, bu vatan, bu topraklar,
Yine de bir nebze susmadı, gök kubbede ezanlar.

Büyük ata önder oldu, açtı Millet Meclisi,
Daha sonra kuruldu Milletin İradesi.

Binlerce şehidiyle aldı, Türk Milleti vatanı,
Tarihe şerefiyle yazıldı, bu “Kurtuluş Destanı.”

Bu Kurtuluş Destanı’dır kuşak boyu sürecek,
İlelebet yok etmeye, kimsenin gücü yetmeyecek.