Dün gece yeniden okudum mektuplarını
Okşadım resimlerini birer birer
Ve dertli ve hüzünlü ve yalnız
Yine sensizdim işte
Haykırmak istedim
Karanlığın ıssızlığına hasretimi
Kör kurşunlara geleyim yapamadım
Yüreğim boğum boğum
Yine ağlamaklıydım
Görmiyeyim dedim gözyaşlarımı
Söndürdüm tüm ışıkları
Ne çare
Işıklar gözyaşlarımmış meğer
Onları söndüremezdim hayır
Gözyaşlarım
Ah ne çok acıtıyor yüreğimi
Tel tel akarken yanaklarımdan
Nasıl da biliyorlar ne zaman döküleceklerini

Gece kara kış gibi sararken bedenimi
Issızlığın ortasında
Rüzgâr penceremde
Gurbet şarkıları söylüyor
Hasretimi haykırmak istercesine sana
Ve çaresizlik
Süzülürken ağır ağır yorgun bedenime
Göklerde bir yıldız gözlerime aşlik ederek
Pırıl pırıl sevinçli bir ışık saçıyor bana
Umutsuzluğuma inat
Umutsuz olmaz
Yüreğini sıcak tut diyerek sanki haykırırcasına

Ah sevgili
Bilmem bu yıllar
Sensiz nasıl geçer
Bu soğuk bozkır ortasında

Hele bir anlatsana ...Erzurum 1987


RECEP AKIL