Mehmet Poyraz KARADAĞLI

Nilüferim… Bir ay doğdu yüreğime gelişinle,
İçimdeki kışı bahara çevirdin gülüşünle
O yeşil gözlerinde kaybolmama izin ver
Tüm benliğimle, senle dolmama izin ver
Düşlerime bir gül daha diktim
Vahalarımda sensizliği biriktirdim
Filizlenen sensin gölümde nilüfer
Yüreğime hapsettim kaçamazsın bu sefer

Bak canözüm yüreğimdeki darağacı çiçek açtı,
Her dalında sen varsın, tüm benliğime senli koku saçtı
İç dünyam da gökkuşağı açtı renk, renk busen
Narin ve kırılgan çiçek, öyle güzel ve öyle sen
Kara bulutları sildim kurumuş gözyaşlarımla
Seninim her şeyimle, sana aidim tüm düşlerimle
Hayallerimin ardına saklanmış senli düşlerimi
Altın bir tasta sunacağım sevgimle, gülüşlerimi
Çaresizliklerde mahrum kaldığım biçare anımda
Lacivert akşamlarımda benlesin hep yanımda
Seni her şeyden çok sevip, yere göğe sığdıramadım
Yüreğime sığdırdım, yarım bedeni senle tamamladım

Serçenin kırık kanatlarına yazdım senin adresini,
İsmini gözlerine yazdım, gözyaşlarına kattım sesini
Sana vurgun yüreğim ve göz bebeklerim seçenin ellerinde
Ve ‘’Seni Seviyorum Nilüferim’’ sözüm ise dillerinde
Sana uçurdum bir bir, düşlerimdeki bütün serçelerimi,
Senli tutkumu, hasretimi, sana getirsin sevmelerimi
Serçelerle beraber bende koştum sana hiç durmadan
Biliyorum seni bana, beni de sana yazmış yaradan
Gözlerimdeki senli ışık sönmeden gel artık
Nilüferim… Tüm benliğinle yüreğimde gül artık

Sensizlikte yaralı kırlangıç gibiydim,
Gelişinle sevgi turnalarını yakaladım.
Yüreğimdeki ay ışığımın sönmesine izin verme,
Sevgi turnalarının uçup gitmesine izin verme
Bu yaralı kırlangıcı bırakma tut ellerimden
Gitme, gitme bir daha...

Nilüferim, geldin kış gönlümü bahara çevirdin.
Gitme, gitme ki yüreğim senli baharda kalsın...

Cellât, kes ayrılığı şah damarından,
Kes ki sevdiğimi almasın benden artık...

____________ Saklı Düşlerim …