Dün sabah bir arayışla uyandım
Evimin içinde gayesiz öylece dolaştım
Küçük bir kilerim vardı, açtım kapısın, içeriye baktım
Eski bir sandık ilişti gözüme
Belli ki yıllardır açılmamış, toz içinde, merak işte!
Hemen açtım ve açmamla yaşardı gözlerim,
Gördüklerim ah o gördüklerim.....

O çok sevdiğim hatıralarım, artık giyemediğim giysilerim
Gittiğim her yerden, topladığım biblolarım
Broşum, takılarım
Albümdeki sararmış resimlerim ve gençliğim
Yıllardır arayıp bulamadığım, şiirlerimi yazdığım defterim
Ve günlüğüm, hepsi orda duruyor
Açtım okudum, neler neler yazıyor.....

Onca acıyı hayatıma nasıl da sığdırmışım
Bulmak için bu günleri ne zorluklar yaşamışım
Sarp dağlara tırmanmış kan akıtırken yüreğime
Pes etmeden yürümüşüm, yıllar boyu hedefime
Ama ne aradım ne buldum şimdi hatırlamıyorum bile
Yorgunluk çöktü yüreğime
Defteri kapadım bir daha açmamak üzere.....

Sonra aynadaki halime ilişti gözlerim
Harabeye dönmüş olan suretime baktım
İşte bedel dedim usulca,
Ama neyin bedeliydi bu ödenen acaba
Ne kadar ağırmış ki bu hale getirmiş beni,
Niçin diye sorguladım kendimi....

Artık ne hayallerim ve düşlerim, ne de kalmadı umutlarım
Bomboş bir kuyu gibi ruhumu sardı karanlıklarım
Artık ben müebbet tutukluyum geri kalan günlerim de
Geceyi gündüz gibi yaşarken, yaşayacağım gündüzü de gece...


Canan Onuş_24_06_2007_İst.

Şiirimin hikâyesi: 2002 yılında geçirdiğim beyin kanaması ile 16 günlük komadan sonra kendimi bulmam yıllarımı aldı konuşmam yazmam ve belleğimde kalan çok az şeylerle yaşamımı sürdürdüm hamd olsun.
İşte bu olaydan 5 sene sonra yaşadığım geçmişimle yüzleşmemdir yazdıklarım…