gel
yalnızlığın örtüsünü serelim
dört odalı kalbimize
yolunu şaşıran düşler
belki katılır öykümüze
birini asarız atiye
yeşerir kirpik uçlarımızda
düşlenen baharlar yerine
oturup yanyana kederimizle
insanlığı düşünelim sessizce


sen
sonsuzun öyküsü evrenden
aşk devşirecek kadar
kabardın mı cahil yüreğim
vazgeç dünyayı taşımaktan
serüvensiz iklimlere git
yoksa bıkmadın mı hala
merhemsiz yara olmaktan




git
uzun soluklu şiirlerin
sığıntısı ol kafiyelerine
seni tanırlar kirlerinden
ömrüne miras hüzünlerinden
uzat elini oradan
açlığı kemiklerine resmeden
dişi çıkmamış çocukların
simsiyah derilerine
avuçlarını siyaha boyayacak
üç harfli bir kelime

ey acı
şölenine lanet olsun
belli ki bu yüzyılda
sinsi varlığına gebe




















..................z.ersoy