GERÇEK NAME.
Nasıl şiir isteniyor bizlerden.
Gözyaşları dökülmesin gözlerden.
Gül kalmamış gülüstan yok ezelden.
Bazıları anlamıyor bir şeyden.

Zaman kirli, mekan kirli havada.
Haram helal karışmış bu zamanda.
Alem ayda, biz şaşırdık yollarda.
Yağmur yağmaz ekin yanar tarlada.

Yalan, dolan, dalavere nutuklar.
Bu zamanda satılıyor koltuklar.
Emekli aç, millet muhtaç çaresiz.
Bütün bunlar yazılır mı sebepsiz.

Saygı, sevgi kalmadıysa düzende.
Çalışmadan beleş, yerse gezende.
Karaya ak, ak’a kara dense de.
Haramkarlar helal yedik dese de.

Memnun varsa, sebebini söylesin.
Şairde kaleme, bir düzen versin.
Sebepsiz olur mu, bunca şikayet.
Gerçeği bilmiyor, bence bu millet.

Kapkara bulutlar, sarmış ülkeyi.
Borç batağı yutmuş, bu Türkiye’yi.
Nutuk atmak ile, yürümez işler.
Doğruyu yazalım, bunlar gerçekler.

Tuzu kuru olan, şikayet etmez.
Ülkeyi soyanlar, kolayca gitmez.
Koltuklar sıcacık, karınları tok.
Saltanat kurmuşlar, geçim derdi yok.

Sadece her şeyi, onlar biliyor.
Bol keseden atıp, hep söz veriyor.
Bizleri saf gördü, alay ediyor.
Yanı yandaşı da, köşe dönüyor.

Halifelik gelse, sevinecekler.
Koltuklar gidince, döğünecekler.
Bu millet uyansa, kaybedecekler.
Sallayın bunları, dökülecekler.

Türkmendağlı yeter, şikayet etme.
Anlayan anladı, ileri gitme.
Millet alıştıysa, yükü çekmeye.
Adamlar doymaz ki, malı yemeye. HİLMİ CAN.
ŞUBAT.2009. (2230)