42
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1995
Okunma
Henüz küçük yaşlarda dile geldi bu kalem
Kendinden habersizce şiirlere başladım
Zülfü yar-e değmeden gönülden düştü kelâm
Ne kimseyi incittim ne kimseyi taşladım
Islak karanlıklar da geceler buz gibi loş
Hakikat menzilinde amaçsız öyle bomboş
Yürüdüm adım adım ne sevinçli ne de hoş
Aradığım her sesi dizelere işledim
Binbir umut besleyip adını seslenerek
Zirvesi karla kaplı dağlara yaslanarak
Tek başına çaresiz kendimle paslanarak
Herkes bahar yaşarken gölgesinde kışladım
Sadakati ararken gerçeklerle çevrildim
Bin parçaya bölünüp temelinden devrildim
Yaş kemâle erince ayazlarda kavruldum
Bu sevdanın uğruna kalbimi ateşledim
Kapılmış gidiyorum ömrüm yağlı kızakta
Esir düştü bu beden kurulmuş her tuzakta
Ruhumda beslediğim o can benden uzakta
Olmayacak vuslatı hayallerle düşledim
Hey hat kaldır başını dedim kendime kaç kez
Dünya malı dediğin bir kaç çaput bir kaç bez
Değişmez bu kaderin istediğin kadar yaz
Geçtim artık herşeyden yaşamayı boşladım
Hacer ALİOĞLU
5.0
100% (1)