Ah oğul!
Başlamıştı yine...
Zincirleme kederler,
Melanet halkası,
Takılmıştı yine bize..
Büyülü gibiydin!
Belki de öyleydin?
Ben ne bileyim!

İnternette tanıdığın...
Birine adayacakmışsın sen kendini?
Meğer ben bile gelmeden daha İzmir`e
O hanım ta Kayseri`den gelmiş,
Seni görmek için,İzmir`e

Bence ne uygunsuz bir durumdu!
Bu kişiyi hanım olarak almamanı,
Söylemek mecburumdu.

Üstelik,evlenmiş boşanmış?
Güya çocuğu olmazmış!
Yaşı başı da kırka yakın!
-Oğul,dedim,dur!
-Gidiyorum anne, diyordun!
-Ev hazır!
Evlenmek istiyordun...
Haklıydın,
Yaşın yirmi altı olmuştu,
Henüz bekardın,
Sanki evde kalmıştın!
Acele ile pür telaş şaşkın.

Oğul,nedir ne değildir?
Sorup soruşturmak gerek!
Hem İzmir nerede!
Kayseri nire?
-Anne diyordun,
-Bunları boş geç,vesaire...
Benzemiştin,Zöhre`nin Tahir`e.
Büyü denen şeyin,
Aslı astarı var mıydı ne.

Ah oğul!
Benim sonradan fikrime takıldı bu!
Ben hep düşündüm ki!
Sendeki bu huy değişikliği?
Geçirdiğin o korkunç...
Kamyon kazasının korkusu!
...Ve acısından gelen şoku.

Bitanem oğul!
Dur,dinlen yat oğul!
Derken ben...
O hasta halinde...
Ne yatması,iyiyim ben!
Diyordun sen.

Tutukluydun sanki?
Bir ileri,bir geri gidip gelmelerin?
Voltaydı,ama ne voltası!

Kapı dışına,hemen çıkmıştın oğul!
Elinde ancak yol parası...
Gittin.

Selametle gitmiş olaydın oğul!
Canın sağ olası.

Oy oğul!
Ah,yazmazdım ben!
Daha da yazmayacağım.
Zaten ahım,neye ki!
Sadece yürek acılarımdan...
Melanetlere,dışarı çıkar dilimde!

Bu inilti sadece...
Bir şarkı misali:Ne kadar zulmetsen,
ah etmem sana,
Her iki cihanda,gül kana kana.
Der ya şarkıda...
Aynen öyledir...
Oğullarıma duygularım.

Bebecikliğin geliyor aklıma...
Hani sen doğduğunda,
Mini mini bir bebekken,İstanbulda!
İshal olup hastalanmıştın ya!
Evimizse o zaman...
Habipler köyünde,
Ta,bayırın başında!
Evler bile tek tük,
O tarihte orada...
Evde su bile yok!
Çeşme yamacın aşasında...
İki güğüm su almaya gitmek zor değildi!
Yolda azgın köpekler olmasa
Cesurdu senin anan da!
Saldırmaya kalktığında köpekler!
Güğümlerim kafasında.

Neyse ki var elektrik!
Baban iş verenine kızmış...
İşinden çıkmış,
İş vereni ağabeyi,
Zaten bu köye de...
Bu yüzden düştük.

Beş can,bayırın başında üşüdük!
Bayırda kök kazmaya giderdim...
Biriktirir kökleri,
Sobada köz ederdim.
Senin mamanı...
İsli odun ateşinde,
Kaynattım ben oğul.
Pirinç unu...
Sütsüz.

Bilirsin oğul!
Büyüdüğünde,anlattım sana bunları...
Neler görüp geçirdim..
Dahasını,bir ben bilirim,
Bir de,ölesiye yanımda olan...
Vefakârım,babannem...
O büyük ANA.


Müfide DECDELİ.


Hoş Nefes ve Nefis

Dünya yuvarlak bir daire!
Yaşamda,her şey bir vesaire.
Varmak istersen,güzel yere
İzzeti nefsin ile yaşa,göğsünü gere gere.
Öte dünyan da sana,hakkını alâdan alâ vere.

Müfide DECDELİ.