Dersinki be karagözlüm
Bırak beni gençliğimi yaşayayım
Yaşa be yaşamaksa eğer sence
Her gün biriyle gezip tozmak
Elalemin diline sakız olmak işyerinde
Adından bahsettirmek herkese gülerek haline
Düşersin bir gün derince bir çukura
Kimse tutmaz elinden benim gibi
Her gelen geçen bir tekme atar
İyice çamura sokarda geçip gider
Gel be karagözlüm hastaneye taksiyle
Bir gün patlarda tekeri yaralanırsın
Uzanırsın yerlere kanlar içinde
Kıvranırsın acılar içinde sürünürsün
O zaman derler sana; olacağın buydu işte
Derlerki sana: neydi işin takside be mubarek
Cevap bulamazsın, gençlik diyemezsin
Başın önüne eğik gelip geçersin yolda
Damga yersin alnının orta yerine
Kurtaramaz seni hiç kimsecik
Gün gelir pişman olursun yaptıklarından
Yıllar geçer aradan su gibi hızlıca
Sen yalnız, sen perişan, sen kimsesiz
Turhaniyi ararsın dört gözle gelirmi diye
Gelir be karagözlüm koşarak yaşıyorsa
Göçüp gitmemişse öbür dünyaya eğer
05.02.2009 aşıkturhani/ANTALYA