Sokaklar da köşe başlarında kıvranıp yatanı
Üşüyen elleriyle caddelerde dolaşıp mendil satanı
Kirli elbisesiyle gezinip suya çamura batanı
Hor görme sakın senden yardım eli uzatanı

Elinde baston ile ayakta durmaya çalışan
Çaresizce ortalıkta sağda solda dolaşan
Akli dengesini yitirmiş gelene gidene bulaşan
Hor görme sakın bir sebebi var bunlara alışan

Kiminin gözleri görmez yolunu bulmaya çalışır
Kimi sakat tek ayak üzerinde durmaya çabalaşır
Kimi yokluktan belki çıplak ayakla yürümeye alışır
Hor görme sakın hayatın size vermediyi yükü onlar taşır

Boyu kısa diye onlara cüce derler dalga geçip dururlar
Yüzü güzel olmayan insana çirkin sözle isim bulurlar
Kendilerine yakıştırmazlar mümkünse uzak olurlar
Hor görme sakın onlarda topraktan yaratılmış bir nurlar

Dili var ama konuşamaz derdini anlatamaz lal derler
Bazıları oyuncak misali deli muamelesi ile hayvanca güderler
Kimi cahili adamdan saymaz kalkıp yanından giderler
Hor görme sakın gün gelir seni o insana muhtaç ederler

Kılık kıyafete bakarak çoğu yerde insan ayrımcılığı yapılır
Giyimi beyenilmeyenler düzene aykırı diye dışarı atılır
Oraya zenginin kirli parası yeter ancak onlar katılır
Hor görme sakın bunların akılları nefslerine yenik satılır

Her ne olursa olsun böyle bir hayatsal düşünce olmaz
Bu dünyada canlılar ömrünün sonuda kadar solmaz
Yaşamın ehlinde tabutlarına topraktan başka bişeyde dolmaz
Hor görme sakın dünyada ki itibar ahirette yerini bulmaz

Göktürk der ki insanlık parayla satılmaz, kıyafetle seçilmez
Akıl dergahında cahili, dilsizi, hastası kendi düşüncenle ölçülmez
Unutmaki tek bir ilah vardır oda Allah-tır oda asla geçilmez
Hor gören insanın azabı, nura erenin değeri ahirette biçilmez