3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
977
Okunma
gözlerini
söyleyemediklerinden kaçıran
dili
heyecandan düğümlenen
bir çocuk oturuyor karşımda
ve
ilk çocuk değil tanıdığım
utandığında
kızaran
ve
ilk çocuk değil
konuşamayan
oysa
biz
söyleyemediklerimizin değerini
bir kere bilsek
bir diğerinde bilemedik
ve
hep istemediklerimizi söyledik
susmak zorunda kalanların inadına
ve
sadece
masumiyetimizden
hiç yanmadı yüzümüz
bizim dilimiz
bir kere bağlanmadı
sevişirken
hiç kaçırmadık gözlerimizi
ve
hiç soyunmak zorunda kalmadık
herkesin içinde
heyecanımızı
çoğunluğun dışında
yalnız kaldığımızda
hissettik
doya doya
ve
sadece iki kişi yaşadık
şimdi
susmayı sevdiğim
zamanlar tanıyorum
biz seninle
söyleyebildiklerimizin kıymetini sevemedik
Cevap Yaz