Bir kafes var benim gönülde
Kuşların mekânı değil, yolu sanki.
Bir kapı açılır kafeste günde,
Katarın değil, teklerin hanı sanki.

Bakarsın kafes aynı, kuşlar değişmiş,
Yaşadığım bu gün sandım, meğerse geçmiş
Bu gönül kafesi çok büyütmüş
Küçük yer değil, sınırsız sanki.

Göçmen sandım gördüğüm her kuşu,
Bir başka zevk verir kanat çırpışı,
Erim erim eritir, hele bakışı,
Baştaki göz değil, lazerdir sanki.

Her kuştan bir iz var, bu yerde.
Uçan kuşlar bulunmaz, kim bilir nerde?
Her biri gönderdi ayrı bir derde.
Bu dert değil gönüle, dermandır sanki.

Avcı olmak nafile, açık kafesle,
Yakalamam imkânsız, bendeki hevesle,
İrkilirim, kuştan gelen her sesle;
Avcı ben değil, kuşlardır sanki.

Haydi, Halil haydi, yine takıldın.
Güreş tuttun gönülle hemen yıkıldın.
Güzeller sevdalı, sen neden sıkıldın,
Özleyen sen değil, başkası sanki.



GÖNÜL

Gönül, bazen taş, bazen topraktır,
Bezen yeşil, bazen kuruyan yapraktır,
Gönül mutlu olduğu zaman­;
Bazen sessiz, bazen çok şakraktır.