Çileyle dokunan, dertli şairim.
İlmik ilmik oldum, ince dokundum.
Gül ile bülbülle, çoğalır sevgim.
Hak hakikat için, ben şair oldum.

On dördümde kopan, benim sürüden.
Gönlüm hoşnut idi, bir dildareden.
Çocukluk yıllarım, henüz bitmeden.
Yoğrulan çileyle, şair oldum ben.

O gül çabuk soldu, benim gönlümde.
O şiirler kaldı, şimdi geride.
Çileyle dokunan, dertler sebilde.
Gençlik yelleriyle, şair oldum ben.

Özümden sevgiler, su gibi aktı.
Kaybedenler bana, arkadan baktı.
Ateşim sönünce, külleri kaldı.
Sevgi çilesiyle, şair oldum ben.

Hatıralar sisli, şimdi mazide.
Ne destanlar yazdım, ben şiirlerde.
Aradım sevgiyi, gülde bülbülde.
Yunus sevgisiyle, şair oldum ben.

Türkmendağlı’yımda, mahlas sonradan.
Şiir sevdam oldu, yazdım durmadan.
Yaş kemali buldu, durmam yazmadan.
Çileyle dokundum, şair oldum ben.