Balıkesirde iken...
Bir resmi yerdeyim,
Bir işime bakılacak...
Diyorum..
Ben, Müfide Decdeli`yim.

Bu arada bir beyefendi,
Beni, süzüyor eminim...
Sonra?
Hemen yaklaşıp soruyor?
Musa Decdeli,
Neyiniz olur?
Diyorsunuz..
Decdeli`yim.

Şaşırdım... Ama gururla!
O benim babamdır dedim.
Bu kez...
Bende sual sırası...
Siz kimsiniz, bileyim?
Dedi, ben onun arkadaşıyım,
Avukat Turgut İnal.

Sevindim...
O yıllardır!
Balıkesirin bir numaralı avukatı,
Bilirdim.

Ama çocuk yaştaydım ozamanlar,
Simaen unutmuşum gibi!
Dedi, babanız çok iyi...
Çok müstesna biriydi.

Nitekim hafızam iyidir,
Andık eski günleri...
O zamanlar babamın memuriyeti bıraktığı günlerdi.

Ayşemiz felç olmuştu,
Bana,çok benzeyen kardeşim Ayşe...
Yüzü huyu aynı ben..
Babamız onun için ağlar,
İnlerdi.

Memuriyeti bırakması,
Ayşenin hastalığı sebebindendi.

Daha iyi kazanıp onun düzelebilmesi ümidindendi..
Bbabam o zaman...
Balıkesirin bir numaralı adamı,
Arzuhalcisi idi.

Canım babam gerçekten...
Öyle, iyi ve akıllı ki,
Bu arada tüm işler ona,
Turgut bey çokca...
Oturuyordu belki.

Bunları konuştuk kendisiyle,
Babama, hayranlığı hala bakii.

Bir kitabını imzalayıp verdi bana,
Sevinçliydi.
Adı;Yurttaşlarımız Başımızın Tacıymış.

Unutmak yok benim kitabımda,
Anılar dün gibi
Yıllar sonra hatırlanıp...
Gözlerde aynı muhabbeti bulmak...
Ne iyi.

Tez gitti babam,
Dostlar sağ olsun.

Gönlüm acılı, hicranlı...
Allah uzun ömür versin,
Avukat Turgut İnal bey,
Seninle kavuşmak...
Konuşmak güzeldi.


Müfide DECDELİ.2007.

03.02.2008.