4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1604
Okunma
Ağlıyordu..
Ne bir hıçkırık,
Ne bir çığlık,
Ne bir soluk..
Gözünden masumca akan İki damla yaşa;
Hafif bir titremeyle karşılık veriyordu vücudu.
Susuyordu..
Gidenin ardından konuşmayı,
Gereksiz,anlamsız,onursuz buluyordu.
’Bazen susmak en iyi cevaptır’ sözünü,
Beyninin en ücra köşesine iğneleşmişcesine
Aksi hareket etmiyordu..
Öylece kalakalmıştı.
Ama güçlü duruyordu.
Ya da öyle gözüküyordu...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz