7
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1447
Okunma
Belki en ihtiyaç duyduğum zamanlarda,
Başımdan elini çekmesiyle başladı,
Sevgiye olan zaafım.
Çocuk gözlerimin devi,
En güvendiği…
Elini alıp gitti.
Ardına bakmadan.
Küçük yanaklarda ki,
Acının sessiz akışına aldırmadan.
Artık hep aç kalacak yüreğimle,
Uzansa da başka eller,
Asla dik duramayacak boynumla.
O günden miras kaldı.
Sevgiyi, sevdiğini kaybetme korkusu.
O yüzden bir başka bağlandım,
Bir başka yaşadım,
En olmaz sevdaları bile.
Belkide bu nedenden,
Ben, hiç gidemedim
Terk eden olamadım.
Ardımda bırakmaya dayanamadım,
Sevgisine sığındığım yüzleri.
Ekim 2008
Cevap Yaz