22
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1850
Okunma
Yaradılmışa sevgi,benim öz nurumdur,
Fikirlere saygı,bir büyük düsturumdur.
Şimdi yargılıyorken kalemimi cüceler,
Taraflı ve tarafsız coşuyor düşünceler.
Kelepçe vurduğumu,söylediniz fikrime,
Ve sandınız gömdüğümü,Allahsızı ellerımle.
İşte bir kere daha,doğrularınız yanlış,
Vicdanı mahkum kılan,yargıç bir tek zamanmış.
Mevzunun incesine vurulmadı neşteriniz,
İnemedi kemiğine fıkrimin,düşünceleriniz.
Yüzeysel kaldı yorum,soyut- somut karıştı,
Zihin,anlaşılmazlığıyla okyanusları aştı.
Arif ’ im,bu sır bende,derin mi derin,
Abbas’ım,son durak,Meşhur Bilinmeyenim.
Ah !Ne girift bilmeceymiş,aklımı dillendirmek,
ve ne ağır imtihanmış,kalbi şekillendirmek.
Verin.Verin,aydınlığı,o cüce kalemlere,
Bırakın,sır arayan ,bana kalsın geceler.
Sizin olsun sabaha dek,mevki ve müstemleke,
Görülsün izleriyle,zihnimde işkenceler.
Bir tek sen anlamıştın ya kelamımdan sonra beni,
Ve fakat sende yanlış anlamışsın,çiziktirdiklerimi...
Cevap Yaz