Ayrılık Vaktinde Hüzün

Ne zaman ayrılık vaktinin geldiğini düşünsem,
En umulmadık yerinde hayatın....
Duysam kalbindeki yürek atışını,
Ve sokaklarda tutuştuğumuz el sıcaklığını,
Seni çağırırdım uzaklardan...

Zaman ayrılık vaktini belli ettiğinde,
Bir hüzün çökerdi sensiz gecemin Üstüne...
Havasını soluduğumuz şu yeryüzünde,
Yıldızlarım kaybolurdu gökyüzünde...

Senden geriye
Bir tek duvardaki resim kaldı anı olarak...
Şimdi Uzaklardan duyuyormusun bilmem,
Radyoda çalan slov bir parça,
Senin terk edeceğini anlamışta
İçli içli çalıyordu...

Gözlerim dolar gökyüzü ağlardı
Sensizliğin üstüne gecenin bir yarısında.
Zaman ayrılık saatini gösterdiğinde,
Çaresizliğimi anlatıyordu yıkılmış bedenim dört bir yana..
Senin için şiirler yazdığım karanlık gecelerde
Sevdayla bakan gözlerim kör olurdu ağlamaktan.
İçimde fırtınalar kopardı sen gittiğinde.
Sevdamız için uzattığım ellerim
Çaresizlik içinde uzanıyordu hüznün arkasından.....
Şimdi en yakın dostum oldu masamda hüzün.
Mezemde yer edindi yıllarca.
İçli içli yudumlarken kadehimi,
Yırtık resmine bakıyordum sana hasret gözlerle...
Zaman ayrılık saatini gösterdiğinde
Sen olmazsan sevdiceğim
bilki!
O gün benim öldüğüm gündür,
Akşamın sabahında........

27/10/2006

Hakan Karayanız