Zaman kavramından yoksunum
Gecem gündüzüm iç içe girdi
Ne uyuyabiliyor ne de uyanabiliyorum..
Duvarlar konuşmuyor
Kasıtlı yapıyorlar biliyorum..
Loş ışığının altında,
Kalem tutuşuma hasret kalmışım gece lambamın..
Yokluğuma çoktan alışmış belli ki
Tekliyor, rahat bırak beni dercesine sanki..
Sen de mi?
Hani söz vermiştin O beni bıraktığında..
Hani hatırlasana,
Aydınlatacaktın zifiri karanlık gecelerde
Güçlü ruhumun derinliklerini..
Her neyse..
Bir sır vermek için rahatsız ettim aslında seni..
Bugün sahilde O`nu gördüm
Yanında sevgilisi vardı..
Yanımdaki banka oturup
Riyakarca izledim..
Martılara simit atıyorlardı..
Bir an içim ürperdi
Sanırım kıskanmıştım..
Beni bırakıp gittiği günü hatırladım
Anlamsızca gülmeye başladım
Ağlamaktan korkarcasına..
İşte o an beni gördü
Bakışmamız saniyeler sürdü
Ve O
En iyi bildiği şeyi yaptı yine
Arkasını döndü
İstifini bozmadan süzülüp gitti..