Şimdi hazin bir ben düşecek gözlerine,
Sen gittikten sonra ardına bakmadan,
Kayıplarım sıraladı ardı sıra,
Yenik çıktım bu yaşam savaşından,
Karalara büründü bir den mutlu evim,
Önce bir hazan mevsiminde sen gittin,
Titreyen nağmeleri bırakıp dudaklarıma,
Sonra annemi kaybettim,
Yokluğun yetmiyormuş gibi bana,
Babam çok dayanamadı,
Gücüme gidiyor diyordu yokluğu,
Zaten Mecnun Leylasız olmazdı.
Böyle yazılmış filmin sonu,
Bana yalnız bir aşk kaldı.

Ellerimde fotoğraflar var,
Gözlerimde ela gözlü bir yağmur,
Sende yoksun artık,
Gözlerimde yokluk durur,
İçimde tarifsiz bir yalnızlık,
Akşamüstleri gelir beni vurur,
Kan revan içinde kalırım.
Sen uzaklarda habersizsin benden,
Ben karanlık evime bakar ağlarım.
Aklımda dolanır binlerce neden,
Cehenneme döndü her yanım,
Ateş böcekleri yakar tenimi,
Sevda dudaklarımdan süzülmüş,
Aylar olmuş sen gideli,
Anamın bedeni toprakta çürümüş,
Yok artık ısıtan üşüyen ellerimi,
Tanrının huzurunda davam görülmüş,
Hüküm vermişler sensizliğe,
Müebbet yemişim hayalinin gözlerinde,
Kadınım, sen benden habersizsin,
Babam da yok artık,
Annem de yok, derdimi kime diyeyim.
Sen de yoksun ki sevgilim.

Dizlerim titriyor artık dizlerim,
Taşıyamaz oldu bu ruhun yükünü,
Tavanda durur yağlı bir ip,
Kavuşur muyum sana, seçince ölümü,
Sensiz yaşamak ağır geliyor,
Gitmek bu şehirden en iyisi,
Kapatmak yokluğuna gözümü,
Anla bir tanem zoru seçmişim,
Kolayları seçmek dururken,
Seni sevmek ne haddimeydi,
Bak sonunda mağlup bir komutanım.
Dizlerimin üstüne düşmüşüm sevgili,
Kaybettiklerime ağlamaktayım.
Sen mutlusun değil mi?
Ben son demlerimi yaşamaktayım.
Yine sen, ille de sen diyerek sevgili.
Ayaklarım boşta, sallanmaktayım.
Seni doyumsuzca yaşamayı,
Mahşere bıraktım.

BAKİ EVKARALI

Not: Düşlerime karalar çaldılar sen yokken/ kaybetmeler ödülüm oldu / Senden sonra bir bir yitirdim sevdiklerimi / Uğurladım sonsuzluğa / Mahşerde Beklerim seni / Hayata sen tutun benim yerime/ Ne gücüm kaldı Ne gözlerimin feri/ sonsuzluğa gidiyorum şimdi/ Beni bekleme sevgili