Hayatımda iki adam bildim ben
Biri o hep ceplerini yoklayan garip adam
Babam,
Diğeri ise tıpkı meleğe benzeyen o adam
Sevdiğim
Gözleri derin okyanusları andırırdı sanki
Saçları her savrulduğunda içim giderdi
İç geçirirdim
Sesini duyduğumda Oh derdim
İşte ses bu !!
Kulağıma melodi gibi gelen her hecesi...
Benim olsun isterdim.
Ve her gece Tanrı’ya,
Benim olsun diye dua ederdim.
Ona birşey olsa hemen incinirdim.
Sanki yüreğimden fındık büyüklüğün bir parçayı
Söküp alırlardı her seferinde
O bir bütündü kalbimde
Çok güzel bir adamdı.
Çok içten...

Burnundan hep yapılı diye bahsederdim
Yok hayır,böyle güzel burun olamazdı
Zordu o, çok zordu benim için
Bilirdim.
Benden haberi bile yoktu.
Olsa da sanki ne olurdu?
O bir adamdı,adam
Öyle güzel bir adam
Öyle içten...

Neler söylediğini anlamadan bile
Saatlerce oturup dinlerdim onu
Sadece sesini duymak için,
Saatlerce beklerdim.
Ve yine saatlerce ağlardım
Onu göremediğim zamanlarda ...
İşte öyle güzel bir adam
Öyle içten..

Çıldırdığım zamanlar olurdu
Aynanın karşısına geçip
"Çocuk,çocuk,çocuk"diye
Bağrındığım zamanlar...
Hiç öyle güzel bir adama sahip oldun mu çocuk?
Öyle güzel
Öyle masum...
Kendi haline bir bak der geçiştirirdim birkaç gün
Susarak ve ellerimi kemirerek...
"Hiç" anlamsız gelirdi.
Suretimi beğenmez
Ve ona buna dağıtırdım gülüşlerimi
Bana geriye hep mutsuzluk kalırdı.
Gün gelir,dayanamaz,
Yine o adama adardım hayatımı

Nihayetinde kocaman bir gülüş olurdu bana.
Ve işte yine aynı dudaklar,aynı burun,aynı gözler
Öyle güzel bir adam...
İnci gibi iki sıra diş
Hayır derdim böyle adam olamaz
O yüzden derdim ya melek diye
Ah güzel adam
Ne kadar güzel olduğunun farkında mıdır acaba?
Öylesi sevdiğim güzel adam...

Ve gün geldi yine aynı ben...
Ne mi oldu dersiniz?
Hala aynı adam durur kalbimin içinde.
Öyle güzel bir adam
Öyle içten...