Günbegün çoğalır milletin derdi,
Şekva arttı, huzur hitama erdi.

Tarihe baktıkça içim kabarır,
O ne saltanattı, ne günler vardı!

Asya’da kükredik, Avrupa ürktü,
Bütün cihanı Türk korkusu sardı.

Çin’den Viyana’ya sefer eyledik,
Üç kıtaya yaydık bu aziz yurdu.

Kimi Estergon’dan, kimi Mohaç’tan,
Her gün bir seferden dönerdi ordu.

Vatan demek, candan aziz demektir,
Ecdat bu vatanı kanla yoğurdu.

Zalimler diz çöktü, mazlumlar güldü,
Ecdat, altı asra Türk mührü vurdu.

Ne yazık ki, devran döndü tersine
Türk halsiz düşünce düşman kudurdu.

Memlekete bir yel esti Batı’dan,
Millî değerleri kastı kavurdu.

Kader milletime kalleşlik yaptı,
Zaman nifak ekti, fitne doğurdu.

Bozuldu milletin ağzının tadı,
Hain her gün yeni bir tuzak kurdu.

Fırsatlar kalleşin elinde kozdur,
Düşmanla bir oldu, hep bizi yerdi.

Türk’ün Türk’ten başka dostu yok imiş, duy!
Âlemde yalnızlık boynumu burdu.

Hedef, Türk ve İslâm; budur doğru yön
EY KOCA TÜRK, TİTRE VE KENDİNE DÖN!..

(Kır Çiçeği/1998)