bir anda;


hamasın o yorgun sırtına saplandı
roketler, şok bomboları
aynalar kırıldı
kollar, bacaklar ortalıkta firari kaldı
hamas kırıldı

"terket" dedi israil sapığı, anarşisti
militanlar kapı, siper, duvar yaptı çürümüş bedenlerini




iki üç gün geçti;

"lütfen durur musun - bitirir misin bu savaşı?"
dedi birleşmiş milletler
israil hiç kimseyi dinlemedi.
aç köpek gibiydi israilliler



işgalin altıncı günü;

korkudan uyanmak istemeyen çoçuklar vardı
ve onlar altıncı günde ölmüşlerdi
gün ışığı göremeyen gözleri
tamamen kara toprağa gömülmüştü
artık isteselerde savaşı göremeyeceklerdi



işgalin onuncu günü;

hayat durmuştu
tek taraflı bir anlaşma istemişti israil
hamas direnişteydi
toprak istedi israil
hamas vermek istemedi
gazzeyi istedi israil
HAMAS;
bu topraklar bize mezar olursa
ancak öyle sizin olur dedi

işgalin onikinci günü;

tamamiyle israil askerleri gazze’deydi
militanlar hala yorgun bedenleriyle direnişteydi
çoçuklar ağlasa da annelerine ağlıyorlardı
israillilerden korkularından değildi
hayat bitmişti zaten

anlaşma imzalandı ama
hamas kaybettiklerini geri alamadı
çoçuklarını geri alamadı
annelerini, kadınlarını geri alamadı
israil insanlığında ne kazandı ki ne alabilsin
ufak bir taş kayalıktan başka.