Karabasan yolladım, kervan kervan gönlümden.
Şeytani olan her şey, çıktı gitti içimden.
İlahidir sevgiler, besleniyor cennetden.
Bu ilahi duygular, dolar taşar içimden.

Lahza lahza ışıklar, hüzme hüzme semadan.
Bir ilahi nur seli, gelir bize yukardan.
Getirenler melekler, saçıyorlar durmadan.
Bu ilahi olgular, sudur akar gönlümden.

Budur iman ışığı, aydınlatır ruhunu.
Durmadan ışıyacak, çoğaltacak nurunu.
Şeytana kul olanın, ne çok olur sorunu.
Bu ilahi kaygılar, çiçek açar bendimden.

Mevlana da var idi, yunusta buldu nuru.
İşte ondan yazdılar, şiiri arı duru.
Veli de nasiplendi, sahip ol koru onu.
Bu ilahi olgular, yer bulurlar yeniden.

Gül de var bülbül de var, ondan çeker demden dem.
Leyla’yı ve Mecnunu, kötüye ettiler yem.
Nursuz olan insanda, çoktur riba ile zem.
Bu şeytani duygular, bizden kaçar derdinden.

Yaratan akıl vermiş, tapma paraya pula.
Gururlanma ey gafil, kul düşer duçar kula.
Millet hakkını yiyen, bir gün gelecek yola.
Bu Hakk’ın fermanıdır, kaçamazlar zulümden.

Değmez insanı kırmak, kısacık şu ömürde.
İnançsız günahkarlar, çoktur elbet devirde.
Allah nuru olmazsa, şeytan olur içinde.
Bu şeytani insanlar, anlamazlar sevgiden.

Düne bak bugüne bak, çabuk değişir zaman.
Ölüm gelir kapına, değişecektir mekan.
İman kurtaramazsan, o zaman halin yaman.
Bu şeytana tapanlar, korkacaklar ölümden.

Uzatma Türkmendağlı, anlayan anlamıştır.
Rabbini bilen kullar, doğuştan nurlanmıştır.
Kuran’la Peygamber var, Allah’a inanmıştır.
Şeytanın orduları, kaçar imanlı kuldan.