Şu demir parmaklıklar arasındaki
Tek tesellim varlığın.
Ayaklarım senin için bükülmüyor,
Omuzlarım bu yüzden dik.
Hala kulağımda ANNE deyişin;
Ağlaman sinirlendirmiyor artık beni.
Varlığınla yücelirken, yokluğunda eriyorum.
Umutlarım senin için,
Yarınlarım seninle...
Ve SEN!...
Benim öbür yarımsın.

Senin kokun yok hiçbir çocukta
Öpemiyorum senin gibi onları,
Ağlasalar umursamıyorum
Seni umursadığım gibi.
Kanatsız kuşum sensiz,
Açmayacak çiçek gibiyim.
SEN beni tamamlayan diğer yarımsın.

Ne anlamı varki? Sensiz günün,
Ne umudu varki, aydılığa çıkan karanlık gecemin?
Karabulutlar saracak sensiz bayramda dünyamı,
Belki senin bensiz,
Benimde sensiz ilk bayramımız olacak.
Alışkanlık ya, sevgi ya, hasret ya..
Ne yapacağım sensiz?
Kim gelecek bana koşa koşa,
Kim saracak yaralarımı,
Ağlarken kimi görünce güleceğim?
BU YÜZDENDİR HEP AĞLAYIŞIM
SENSİZLİKTİR TEK ACIM
SEN BENİ TAMAMLAYAN DİĞER YARIMSIN.

HANDAN SARI