...................Ben ANADOLUYUM... Sana sesleniyorum yiğidim!..

yılları öğütüyor zaman
ömürler kısalıyor yavaş yavaş
mevsimler güze dönüyor
üşüyor yüreğim
sancılı düşlerim sekaret
onursuz bir dünyanın ortasında
yaşamak ya da yaşamamak
tükenen nefesler
çınlayan kubbede kalmadı hoş sedalar
derin kazılsa yetim mezarlar...


uzakları yakın edemedim
yorgunluğum azdı
dönüpte baktığımda ardıma
bir gölgem gelir arkamdan
emek verdiğim
gecelerimi aydınlattığım dünlerim
davam, vatanım, bayrağım
tek yumruk olduğumuz ocaklar
şimdi kimlerin esaretinde inlersin
itlere KURTLUĞUNU teslim edersin
sancağın boynu bükük
hilalin gölgesinde ağlaşırız avratlar gibi!..


’kalk ey yiğidim’ sesleri yok
Çankaya’nın yokuşlu yolları geçilmez
’bir ölür, bin diriliriz’ diyenler
kol kola, omuz omuza yürüyenler
hani ihanetin hesabı sorulacaktı
gök girsin, kızıl çıksın andı içilmişti
söyleyin hangi yerlerdesiniz
ben can çekişirim sessiz
memleketim kan deryası hergün!..


haydutlar üniformalı
direnişçilerin mahpus damlarında
işgal dört yanım ve vatanım
suskunsam, susuyorsak eğer
sanmayın ki asaletimden, heybetimden
tükenmişliğim ortalıkta kepaze
hastayım... ölüm çalacak kapımı
namertler bitirilmedikçe
yurdum aşkına helal etmiyorum hakkımı
ve elimde silahım
yürüyorum hedefteki karanlıklara
YAVUZ yüreğimle...


Zafer Direniş
...