bellenirdi bağlarımız
iki göz koyar budardık
dört yanları ağaçlıydı
her bir meyvadan tadardık

üzüm bağımız dört dönüm
deli bağı aşılardık
ortasında kırmızı gül
dibin açar eşelerdik

yaz gelende koku gelir
iğde çiçekleri bir başka
bal arıları toz toplar
petekleyip döker aşka

tarlalarda ayçiçeği
başını kaldıramazlar
konarken uğur böceği
kanatlanıp uçamazlar

tarlalarda yeşil ekin
tatlı taşlıca armudu
ergin ye gökü bırakın
alır mısım ahu dudu

karga yuvası üst yanda
var mı iki de yavrusu
dikenler kolum üstünde
bağlara gittim doğrusu

kara üzüm teveğinde
ağzımın tadını buldum
yufkayla dürüp yiyende
canlandım dipdiri oldum

canlılık var bağ yolunda
cılvıldaşır durur kuşlar
sepetleri boş kolunda
üzüm toplanmaya başlar

kağnılarla götürüldü
ezilirlerdi havtlarda
pekmez toprağı kazıldı
dizilirlerdi sırada

sabaha kaynardı kazan
sabahlardı can analar
pekmez toprağını süzen
karıştırırdı nineler

saat onikiden sonra
bütün içkiler şaraptır
demiş dost cemal süreyya
asıl kaynağı topraktır

üzüm yedik salkımınan
ağzımızın tadı gelsin
yağmur yağdı alkımınan
yazınızın adı kalsın

kara üzüm gözlerinde
süremdeğen saçlarına
şarap kokan sözlerinde
külü değer uçlarına

bağa girdik ozan efe
zeki usta sacak dönmüş
üzümü taşıdık eve
pekmez olmuş ocak sönmüş

250109 denizli

yazı:ova
sürem:mevsim
sacak:ayaklı üçgen demirden yapılı kazan altlığı’sacayağı’