Ağlarken peşinden karagözlüm
Ağlamamayı, gülmeyi öğrendim
Kahrolup yerlerde sürünürken
Kahredip süründürmeyi öğrendim

Gitti karagözlüm o eski insan
O zavallı, o biçare mahzun kişi
O dürüst, o vefakar insan
Senden ben vicdansızlığı öğrendim

Can alıp can cerirken yatakta
İnat uğruna teselli vermeyen sen
Bir kerecik yüzüme gülmeyen senden
Üç kağıtçılığı, düzenbazlığı öğrendim

Ben avare, ben serseri gibi dolaşırken
Sen keyfince gezip alem ederken
Sen gözüm önünde biriyle gezerken
Ben zalimliği, ben gaddarlığı öğrendim

Sen mütehitler, bilmem kimler bulurken
Taksiyle, pikapla hastaneye gelirken
Karşıma geçip muzipçe gülerken
Ben senden yalancılığı öğrendim

Turhani der; ben uykusuz kalırken
Her gün korku içinde kalırken
Hayata, yaşamaya küserken
Seni nasıl yıkıp perişan edecğimi öğrendim
24.01.2009 aşıkturhani/ANTALYA