S on ışıkları vuruyor güneşin penceremden iplik iplik
ölümün soğuk rüzgarı dalga dalga sarıyor her yanımı
zaman eriyip bitiyor yüreğimde
bütün saatler durduruluyor sanki
gözlerim doluyor ağlamak içten değil
yüzümdeki renk uçmuş,her taraf solgun
birgün daha bitiyor takvim yapraklarından
Gecenin ölü ağırlığı siniyor heryere
korkunç kabuslar çöküyor üzerime
ışıklar sönük sokaklar kapkaranlık
öyle..!Öyle gelmeyin üstüme yalnızlık
Her nefis ölümü tadacaktır mutlak
bir tohum bile toprağa atılır ölü olarak
tekrar yeşermek,dirilmek için.....
Herşeyi bağrına basan o kara toprak
bütün insanları birgün seni ve benide basacak
Gözlerim dalar..............................
Bir an kendimi toprağın altında görür gibiyim
mazi süzülür gözlerimde,avuçlarımda ÖLMEZ umutlar
Umutlar..!AH umutlar,hayat biterde bitmez umutlar
Hüznümü paylaşırmı benimle KARA BULUTLAR.....


11-MAYIS-1997