topraklarım çatlıyor habersiz
sularım kuyularda son damla
yeşil alanlarım çöl arefesinde
ben hala zil-zurna sarhoş, sokaklardayım
yata kalka hayatı içmekteyim
neyse bozulmuş ruhumun sahipsizliği
anlayamadım...

bitmeyen gafletin zıpkın vuruşlarında
çırpındıkca nefeslerim katran zehiri
kustukca günahları, ay ışığı batışlarda
yıldızlar ortalıkta toz duman
medetlerim, loş ışıkların kudretlerinde
belkide zaman kalmadı
yarınların nurlu sabahı gülüşlerine
hesapsız aldanışlar...

varsın bahtımın baharları acizliğime yolcuyken
geçmişin yanlışlıklarında ezileyim öylece
imdatlar dilenme bana sen dualarında
nefsimin ihanetlerinde yalancı cennetlerdeyken
kör olmuşsa gözlerim, kalbe kara leke düşmüşse
bırak leşleşmiş ruhumu
harabelerin viran kasırgalarında savrulayım
güzel hale dönmelerim olmadan
bitmişliklerin ardından yok olayım
dönmemecesine ateşler içinde kalayım
ezalar mükafatım olsun!