Hiç sevmem eve küsüp, yemeği dışarıda yemeyi
İçimi bir kasvet bürür
Bin çelişki, bin çatışma üzerime yürür
Bu köhne lokanta
Son sığınak olur, her dargınlıkta


Yedikçe sanki çoğaldı yemeğim
Lokmalar boğazımda büyüdü
Yalnızlık üzerime saldırdı
Saatler ilerledikçe gece daha bir ıssızlaştı
Dışarı attım kendimi
Yürüdüm birkaç adım
Bir sokak lambasının altında rastladım
Önce tanıyamadım, sonra şaştım kaldım
Yakaran gözlerle gözlerimin içine baktı
Onu gözlerinden tanıdım, oydu
O sevdalı yürekti
Bizler çocukken ona bu adı vermiştik
Bambaşka biriydi, sözündeydi, harbiydi
Yakışıklıydı, kızlar etrafında pervaneydi
O farkında bile değildi de
Birçoğu onun aşkından divaneydi
Bileği bükülmezdi, delikanlıydı, mertti
Hem tatlı hem sertti
Biz onu çok severdik



Bir akşam
Kız yüzünden yukarı mahalle gençleriyle kavga çıkmıştı
Sevdalı yürek tek başına beşini haklamıştı
Bütün kızlar ona yanıktı da
O birine kafayı takmıştı
Buse’yi sevmişti
Yemyeşil gözleri vardı Buse’nin
Sapsarı saçları beline kadardı
Rüzgârda nasıl da savrulur, dalgalanırdı



Çok geçmedi dillere düştü sevdaları
Ayrılmaz olmuşlardı birbirlerinden
Zaman yel oluyor, esiyor
Sel oluyor, akıp gidiyordu
Nede çabuk geçiyordu, beraberken, el eleyken
Duruyordu ayrılık varken
Doyamadı onlar birbirlerine



Askerlik girdi araya, tüm mahalle yolcu etti
Buse’sinden kopup
Gözleri arkada, gözleri yaşlı gitti sevdalı yürek
Aşkı, sevgiyi tanıyana anlatmaya ne gerek
Zalimler felaketlere sebep olurmuş, bilmeyerek
Herkes gibi o’da duydu, öğrendi de
Taş kalbine söz geçmedi
Tuttu bir başkasına verdi Buse’yi babası
Paralıymış, varlıklıymış
Güzel gözlerinden yaş dinmedi Buse’nin
Bir sözünü dinletemedi
Zalim babasını insafa getiremedi
Olanlar oldu sonunda
Düğün gecesiydi
Davulun sesini bir feryat kesti
“Gitti” diyordu, “dünyalar güzelim gitti”
Kalabalık kaynaştı, insanlar ağlayıp, bağrıştı
Sevdalı yüreğin güzel Buse’si kendini asmıştı




Askerden dönünce, tutunamadı mahallede
Duramadı hiçbir yerde
Bir garip hallere bürünmüştü
O mert dağlar gibi sevdalı yürek
Bitmiş, tükenmiş, çökmüştü
En sonunda çekti gitti gurbete






Şimdi yıllar sonra sevdalı yürek
Karşımda duruyordu, beni tanımıyordu
Üst baş perişan, dökülüyordu
Baktım
Uzattığı eli titriyor
“N’ olur bir şişe şarap parası ver” diyordu
Kulaklarıma inanamadım, sevdalı yürek yalvarıyordu
Sokak lambasının ışığında çiğ tanesi gibi
Gözyaşları ışıldadı, sakallarının arasından süzülüp
Gözlerime inanamadım, sevdalı yürek ağlıyordu…


Gürsel İLERİ