Nispet varlığını henüz geçmeden,
Hayali putlara inandın kâfir.
Aşkın şarabından bir tas içmeden,
Meyhane meyhane dolandın kâfir.

Puslu aynalardan bakıp hüsnüne,
Tapıverdin o kibirli aks’ine,
Hilede tuzakta yoktur üstüne,
Haram bağlarına dadandın kâfir,

Arzu isteklerle şehvetle doldun,
Hakkı kul eyledin sen tanrı oldun.!
Gönül gözlerini ukbaya yumdun,
Dünya’ya; dürtmeden uyandın kâfir.

Deccal mısın şeytan mısın tağut mu?
Ebu Cehil Firavun mu Nemrut mu?
Ne sanırsın sen kedini mabut mu?
Lanet edilmeyi arandın kâfir.

Sana haham desem darılıp, küsen,
Papaz desem değil yok ki kilisen,
Zındık mısın fasık mısın ne isen?
İblis in rengine boyandın kâfir.

“Karanlık gecede kara karınca…”
Misali sinsice adım atınca,
Cahilin gözünden kolay kaçınca,
Arifin gözüyle kınandın kâfir.

Yaralı diyor ki hâlim çok harap,
Cümleyi şerrinden korusun ya Rab.
Yaslandığın şeyler sadece serap,
Neyine güvenip dayandın kâfir.

01.04.1988…….Mustafa YARALI