Şair dostlar bildiğiniz şair ve şiir...

Göz yaşı dolu dolu yağıyor
Çukurlar açılıyor kapanmıyor
Birileri biri birine bakıyor
Şiir beş yaşında çukura düşüyor
Bana şair demeyin dostlar...şiir ölüyor

Canda can olup güne doğuyor
Duygu bir annede köreliyor
O kadın çaresizim, sel sefilim diyor
Bir aylık bebeğini kapılarda bırakıyor
Şiir terkedilmiş bakışlarda büyüyor
Bana şair demeyin dostlar...şiir ağlıyor

Emek kara ellerin teri silinmiyor
Bir hayat tünellerde yaşıyor
Zehir soluyor, öfke soluyor
Birileri üç-beş kuruş değer biçiyor
Ensesi kalın ağalar keyif yapıyor
Şiir göçüklerde kalıyor
Bana şair demeyin dostlar...şiir can çekişiyor

Derin bir nefestir orman dağlarda yeşeriyor
Küçük bir fidan, asırlık bir çınar oksijen veriyor
Bilinçsizlik mi? çıkar mı? kibrit çakıyor
Şiir alev alev küle dönüyor
Bana şair demeyin dostlar...şiir yanıyor

Değerlerimiz kalemleriyle açıyor
Katiller çıkıyor elleriyle onlara uzanıyor
Dünyamız karanlığa gömülüyor
Şiir arabasında, masasında,sokak ortasında soluyor
Bana şair demeyin dostlar..şiir vuruluyor

Can siperdir bedenleri zırh oluyor
Onlar ki yüreği memleket sevdasıyla çarpıyor
Hainler sinsi sinsi içimize sızıyor
Bilmiyor hain milyon gençler koşarak geliyor
Şiir vatan için, bayrak için kahpeye vuruyor
Bana şair demeyin dostlar...şiir şehit oluyor

Bu yürek sevmiş deliler gibi divane olmuş
Memleketi, insanları, yeşili...yari sevmiş karşılık gözetmemiş
Elbet kalıcı değiliz dostlar toprağa süzüleceğiz
Şiir bir temeni kalplerde yer bulsun
Bana şair demeyin dostlar...şiir sevgi olsun

baran...