2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1039
Okunma
O, gül bahçesinden bu sabah geçti
Büktü boynunu O’nu gören çiçekler.
Bahçevan oturdu, kendinden geçti
Peşinden koştu bütün kelebekler
O’nunla geçen an, en güzel andı
Bülbüller ağladı, nârına yandı
Cennetten melekler seyre varınca
Dilleri tutuldu, onu kıskandı
Yüzleri renk verdi güle, nergise
Gözleri ümitti, bakar herkese
Dinlerdi aşığı gün boyu onu
Gönlünü verirdi bu güzel sese
Her şey O’nla başlar, O’nla biterdi
Sevdalı yüreğe aşkı yeterdi
Kaybederdi âşık, aklını her an
Ona yol gösterir, yardım ederdi
Aşka masal deyip inanmadılar
Leyla’yı Mecnun’u yalan sandılar
Kendinden geçince pervane gibi
Ferhat da Şirin de hemen yandılar
Yükselen ateştir sevdanın gülü
Âşıklar yanar da savrulur külü
O külle savrulur ölümsüz aşklar
Cennette bulursun gülü, bülbülü
Cevap Yaz