Mertlik denildi mi ben gelirim akla
Mekânım Erzurum, Erzurum yayla...
Yiğitten yiğidim erden de âlâ

Ben Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Palandöken kadar yücedir bu baş.

Palandöken gibi başım dumanlı
Yayla çocuğuyum, mert delikanlı
Ben ölümden korkmayan, ben dokuz canlı

Ben Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Kalleşe düşmanım, mazluma yoldaş.

Davul-zurna sesi nabız atışım
Harbi hatırlatır o bar tutuşum
Hırçın rûhum gibi sertçedir kışım

Ben Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Benim ile oyun olmaz arkadaş.

Dünyaya hükmeden dirâyet bende
Şecaat, basîret, ferâset bende
Ben mert oğlu merdim, hâmiyyet bende

Ben Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Hem gönül ehliyim, hem ehl-i sırdaş.

Ben, bilge kağan, alparslan neslindenim
Savaşlar mezarım, bayrak kefenim
Vatana kurbandır fani bedenim

Ben Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Canım yine ister bir kutlu savaş.

Ben, çatma kaş, şahin bakışlı dadaş
Ben kefeni kanla nakışlı dadaş
Ben, tarihten daha da yaşlı dadaş

Ben, Erzurumluyum, dadaşım dadaş!
Dadaş demek, büyük demektir gardaş.

Doru at üstünde bir babayiğit
Gözler çakmak çakmak, elinde cirit
Fır döner meydanda aslan mücahit!...

O, Erzurumludur, dadaştır dadaş!...
Bu can da dadaştır, bilesin adaş.
(Kır Çiçeği/1998)