Kim eylese dünya ile muhabbet
Kelamı kasavet dili ağlatır
Yakaya yapışır şaşmaz akıbet
Viraneye dönen ili ağlatır

Gelip geçer hasret ile seneler
Çarka teslim olur eskir yeniler
Has bahçe içinde bülbül iniler
Harı harman olan gülü ağlatır

Sevgi kaplı gönül evi direği
Ondan geniş olur seven yüreği
Aşk Mukaddes inancımın gereği
Ahdinde durmayan kulu ağlatır

Hazan değer daldan düşer yaprağı
Sarı gazel kaplar kara toprağı
Ne dolu ne boştur umut bardağı
Düşürür sevdaya dolu ağlatır

Hasret tezgâhında vuslat örersin
Aşkın ülkesine atın sürersin
Bir gözü karaya gönül verirsin
Serin esen seher yeli ağlatır

Hali izah için çiçek yollanır
Arı emek verir kovan ballanır
Ham meyveler ben düşerek allanır
Sensiz çiçek açan dalı ağlatır

Az mı mecnun oldu düştü çöllere
Az mı sunasını sordu göllere
Az mı Gözükara düştü dillere
Öyküler öksüz ki eli ağlatır

Seyr ü Sefer (sh. 102)