Nice devran geçmiş, yaşlı dünyadan.
Kimseye kalmamış, ne hamam ne han.
İnsanı yaşama, kitliyor Rahman.
Dünya bize kalmaz, unutma sakın.

Şükür etmez kullar, verilenlere.
Baksana durmadan, semirenlere.
Varlıkla, makamla övünenlere.
Kendini malınla, kandırma sakın.

Bunlar emanettir, ye kıyısından.
Helal kazancına şükret durmadan.
Cami , okul yaptır, gelir arkandan.
Arkanda na bekar, bırakma sakın.

Hasedi, kini kır, gururlu olma.
Kendine iyi bak, gencecik solma.
Hak, hukuk kayırda, kavgacı olma.
Şeytan şehvetine, kapılma sakın.

Niye yaşıyoruz, kullar bilmeli.
Dünyadan göçenden, ibret almalı.
Mizanda sorgu var, hazır olmalı.
Dünya cennetine, aldanma sakın.

Genç idin yaşlandın, gidiyor ömür.
Ateşte yanınca, kül olur kömür.
Zamanla çürüyüp, yok olur demir.
Bu fani dünyaya, sarılma sakın.

İnsanın şeytanı, aldatır seni.
İçki, kumar, fuhuş, kirletir teni.
Bütün bunlar için, al tedbirini.
Kuru yaprak gibi, savrulma sakın.

Türkmendağlı şiir, yine uzadı.
Sende tedbirli ol, günün azaldı.
Senin şiirlerin, cümle kızdırdı.
Doğru söyleyene, darılma sakın.