Kaç iz düşüm taşır gözlerin bilemem
Kaç küfelik acı yükte hafif, pahada ağır

Bir dudak bükümüyüm
Ağlamaya titrer gibi ürkek
Kart bir deri tabakası yüzüm
Çürümüşüm , öyle yüzsüzüm

Oysa ki kabullenilmeli her şey
Kabullenmek kan doğramaksa da
Kan kusup kızılcık şerbeti içmekse de
Kabullenmek …Su gibi gerçek

Kaç iz düşüm taşır gözlerin bilemem
Kaç bakışın kör bir dehliz yutağı

Sana soluksuz yazdığım kaç şiir
Kaç mısrası içim dökümü
Kaç satırı etim, tırnağım
Kaç yerimden kesiğim, liğme edilmişim

Bir ağaç kaç kez soyunur yapraksız ?
Bulut yağmura ne kadar sabırsız?
Ben sana ne kadar mecburdum şair?
Nerelerim ki bir o kadar pervasız?

Kaç iz düşüm taşır gözlerin bilemem
Kaç çanak kan döküldü sayısız

Oysa ki, sormadan söylemelerimiz olsun isterdim
İçinde telaşlı bir dünya devinirken gözlerinin
Hatıra binaen hatırda kalmak işte bir tamam
Oysa ki ben sana ‘oysa ki’siz cümleler kurmak isterdim.