Gittin
Öksüz kaldı içimizdeki imge dağları
Silindi gül kokularından damıttığın sevgi
Sular çağıldamıyor artık
Şiirler dökülmüyor içimizdeki pınara
Titreyen rüzgarın dudaklarında
kelebekler konmuyor taçyapraklarına çiçeklerin

Gittin
Zehirli oklar saplanıyor şimdi her sabah
Yırtılmış burçlarına gökyüzünün
Ve her gece yağmur olup yağıyor gözlerimiz
Yaralı denizler üzerine

Katledilmiş bir demet gülücüktü
Dudağında ölüm Ah! .. Çocuk
Mendil mendil yıldızlara salladığın öpücüktü
Gözlerindeki tomurcuk
Sevgin büyüktü, yüreğin kocaman, bedenin küçücüktü
Alıp seni nazlı bir gülün yaprağına gömdük
Ağlamak ve anlatmak için dünyaya sevdanı

Göçmen kuşlara anlattım seni
Karlı dağlara, rüzgarlara, bulutlara
Sevgini anlattım dünyaya
Şarkını söyledim seni tanısınlar diye
Bütün ağaçlar yaprak döktü
Bütün çiçekler boyun büktü Ah! .. Çocuk

Gittin
Kurudu içimizdeki pınarlar
Ceylanlar inmiyor kıyılara artık
Sevgi de yetmiyor Ah! ..Çocuk
Umut da yetmiyor
Diriltmek için güzellikleri yeniden

Bütün kuşların bir kanadı kırık şimdi
Bütün çiçeklerin gözleri yaşlı
Ölümün kar gibi beyazdı Ah! ..Çocuk
Başladığın yerde bitti yolculuk