İsyanı düştü kadının,
Kızılımsı bulutlar ardından,
Yeryüzüne bir tohum gibi,
Toprak açıp bağrını,
O isyanı yudum yudum içti,
Ben saklarım aşkını,
Dercesine...

Ne sevmeleri öğrenmişti,
Ne teninde sevdanın izi,
Üşümeleri kalmıştı sadece,
Kendi içinde sakladığı acıları,
Gündelik istekleri kesti yolunu,
Aşkın sancısı kaldı,
Kalbinde...

Zaman tüketmişti umutları,
Bakışlar bir arzuya gebeydi,
Üşüyordu şarabın kızıl renginde,
Gümüş kurşunlar hedefteydi,
Vurmuştu onu sevgiyle,
Bir sefil onu yazdı,
Kendince...

Kimler söyledi ismini,
Kimler dudaklarına doladı,
Aşk böylesine durgun değildi,
Karadeniz gibi dalgalıydı,
En son nereye gizlenmişti,
Akrep yelkovanla kavgalıyken,
Bir sevgilinin bekleyişleri,
Ömründen bir tebessüm çaldı.
Gülümsercesine...

Hiçbir el dokunmamıştı ona,
Sevdiğinin ellerinin sıcaklığını,
Bırakmamıştı o pamuk tenine,
Ve hiçbir gözdeki bakış,
İz bırakmıyordu onun gibi gözlerine,
Üşüyorken kış mevsiminde,
Teslimken beyaza dünya,
Karalar çaldı düşlerine,
Yalnızlığın şalını aldı omuzlarına,
Üşürcesine...

Şimdi sıcaktı tüm düşler,
Yanan şömine, radyoda şarkı,
Ellerinde bir sevdanın resmi,
İki kişilik ve dışa vururken sıcaklığı,
Gözlerinde sağanaklar,
Boşandı ardı sıra, yağdı,
İsyanlarını bıraktı semaya,
Göğün yedi katına gömdü feryatlarını,
Sustu, uzun soluklu kelimelerle,
Eline bir kalem aldı,
Şiirini yazdı vefasız yârin,
Mezarını kazdı, şiirini yazdı,
Ölümsüzleşircesine...

BAKİ EVKARALI

Not: Düşlerime sahip çık ruhum / Öyle bir sevda düşecek ki yüreğine / Anlayacaksın, yaş olup dökülecek gözlerinden yokluğum / Yaşayacaksın beni ölümsüzleşircesine / O zaman arşa ulaşacak ruhum / Ben sana varacağım yine...